عجایب هفتگانه جهان باستان

آثار هنری و معماری شگفت انگیزی که به عنوان عجایب هفتگانه جهان باستان شناخته می شوند، گواهی بر نبوغ، تخیل و سخت کوشی است که انسان قادر به انجام آن است.

با این حال، آنها همچنین یادآوری می کند که انسان ها قادر به ساختن و حتی تخریب هم هستند.

به محض اینکه نویسندگان باستان فهرستی از «عجایب هفتگانه» را جمع آوری کردند، به موضوعی برای بحث در مورد اینکه کدام دستاوردها شایسته گنجاندن هستند تبدیل شد.

فهرست اصلی از اثری از فیلو بیزانسی است که در 225 قبل از میلاد نوشته شده است. به نام در عجایب هفتگانه. در نهایت، دستان انسان به نیروهای طبیعی پیوستند تا همه شگفتی‌ها را نابود کنند.

علاوه بر این، ممکن است حداقل یکی از شگفتی ها اصلا وجود نداشته باشد. با این حال، هر هفت نفر همچنان به عنوان محصولات برجسته خلاقیت و مهارت تمدن های اولیه زمین الهام می گیرند و مورد تجلیل قرار می گیرند.

هرم بزرگ جیزه در مصر

هرم بزرگ، واقع در جیزه در ساحل غربی رود نیل در شمال قاهره در مصر، تنها شگفتی جهان باستان است. که تا به امروز باقی مانده است.

این بخشی از گروهی متشکل از اهرام سه گانه – خوفو (خئوپس)، خفرا (شفرن) و منکائورا (میسریموس) است. که بین 2700 قبل از میلاد ساخته شده اند.

و 2500 پ.م. به عنوان مقبره های سلطنتی بزرگترین و چشمگیرترین آنها خوفو است که به “هرم بزرگ” معروف است.

که 13 هکتار وسعت دارد و اعتقاد بر این است که شامل بیش از 2 میلیون بلوک سنگی است که وزن هر کدام بین 2 تا 30 تن است.

برای بیش از 4000 سال، خوفو به عنوان بلندترین ساختمان در جهان سلطنت کرد. در واقع، ساختن سازه ای بلندتر تا قرن نوزدهم برای انسان مدرن طول کشید.

به طرز شگفت انگیزی، اهرام تقریباً متقارن مصر بدون کمک ابزارهای مدرن یا تجهیزات نقشه برداری ساخته شدند. بنابراین، مصریان چگونه اهرام را ساختند؟ دانشمندان بر این باورند که مصریان از غلتک های چوبی و سورتمه برای جابجایی سنگ ها در جای خود استفاده می کردند.

دیوارهای شیبدار،برای نگهداری از خدای خورشید در نظر گرفته شده بودند. در ابتدا به صورت پلکانی ساخته شده و سپس با سنگ آهک پر شده بودند. فضای داخلی اهرام شامل راهروهای باریک و اتاق‌های مخفی بود که تلاشی ناموفق برای خنثی کردن سارقان قبر بود.

اگرچه باستان شناسان امروزی گنجینه های بزرگی را در میان ویرانه ها پیدا کرده اند، اما معتقدند بیشتر آنچه که اهرام زمانی در خود جای داده بودند در عرض 250 سال پس از اتمام آنها غارت شده است.

باغ های معلق بابل

به گفته شاعران یونان باستان، باغ‌های معلق بابل در نزدیکی رودخانه فرات در عراق امروزی توسط نبوکدنصر دوم پادشاه بابلی در حدود سال ۶۰۰ قبل از میلاد ساخته شد.

گفته می‌شود این باغ‌ها به ارتفاع 75 فوت در هوا در تراس آجری مربع شکل بزرگی کاشته شده‌اند که به صورت پلکانی مانند تئاتر چیده شده بود. گفته می شود که پادشاه باغ های سر به فلک کشیده را برای کاهش دلتنگی معشوقش آمیتیس برای زیبایی طبیعی خانه اش در ماد (بخش شمال غربی ایران امروزی) ساخته است.

نویسندگان بعدی توضیح دادند که چگونه مردم می‌توانستند در زیر باغ‌های زیبا که بر روی ستون‌های سنگی بلند قرار داشتند راه بروند.

دانشمندان امروزی استنباط کرده‌اند که برای بقای باغ‌ها باید با استفاده از سیستمی متشکل از یک پمپ، چرخ آب و مخزن آبیاری می‌شد تا آب را از فرات به هوا برساند. اگرچه در ادبیات یونانی و رومی چندین روایت از باغ ها وجود دارد، اما هیچ کدام دست اول نیستند و در کتیبه های بابلی به خط میخی هیچ اشاره ای از باغ ها به دست نیامده است.

در نتیجه، اکثر محققان مدرن بر این باورند که وجود باغ‌ها بخشی از یک داستان الهام‌گرفته و باور عمومی اما همچنان تخیلی بوده است.

مقاله ای از زرگیل

مجسمه زئوس در المپیا

مجسمه معروف زئوس، یکی از عجایب هفتگانه جهان، پادشاه خدایان در اساطیر یونان، توسط مجسمه‌ساز آتنی فیدیاس ساخته شد و در اواسط قرن پنجم قبل از میلاد در معبد زئوس در المپیا، محل بازی‌های المپیک باستان، قرار گرفت. این مجسمه خدای رعد و برق را با سینه برهنه بر تختی چوبی نشان می داد.

تکیه‌گاه‌های تاج و تخت را دو ابوالهول حکاکی‌شده، موجودات افسانه‌ای با سر و سینه زن، بدن شیر و بال‌های پرنده در دست داشتند. مجسمه زئوس با طلا و عاج تزئین شده بود.

آنقدر بلند بود که سرش تقریباً بالای معبد را لمس می کرد. بر اساس افسانه، فیدیاس مجسمه ساز پس از اتمام مجسمه از زئوس علامتی برای تایید خود خواست. کمی بعد صاعقه به معبد اصابت کرد.

مجسمه زئوس به مدت بیش از هشت قرن قبل از اینکه کشیشان مسیحی امپراتور روم را متقاعد به بستن معبد در قرن چهارم پس از میلاد کنند، معبد را در المپیا تزئین می کرد. در آن زمان، مجسمه به معبدی در قسطنطنیه منتقل شد، جایی که اعتقاد بر این است که در آنجا بوده است. در آتش سوزی در سال 462 نابود شد.

معبد آرتمیس در افسوس

یکی دیگر از عجایب هفتگانه جهان، در واقع بیش از یک معبد آرتمیس وجود داشت: مجموعه‌ای از چندین محراب و معبد تخریب شد و سپس در همان مکان در افسوس، یک شهر بندری یونانی در ساحل غربی ترکیه امروزی بازسازی شد. افسانه ترین این سازه ها دو معبد مرمرین ساخته شده در حدود 550 قبل از میلاد بود.

و به ترتیب 350 پ.م. نویسنده آنتی پاتر صیدون در مورد معبد آرتمیس در افسوس می نویسد: «به غیر از المپ، خورشید هرگز به چیزی به این بزرگی نگاه نکرده است. معبد اصلی آرتمیس توسط معمار کرتی کرسیفرون و پسرش متاژنس طراحی شده و توسط برخی از مشهورترین هنرمندان جهان باستان تزئین شده است.

بنا بر افسانه ای در همان شبی که اسکندر مقدونی متولد شد، ساختمان در 21 ژوئیه 356 قبل از میلاد در آتش سوخت. این شهر توسط یک شهروند یونانی به نام هروستراتوس به آتش کشیده شد و ادعا کرد که شگفتی را سوزانده است تا نامش در تاریخ شناخته شود.

او به قتل رسید و دولت بیان نام او را غیرقانونی اعلام کرد. حدود شش سال بعد، ساخت معبد جدید آرتمیس آغاز شد. ساختمان جدید با پله های مرمری احاطه شده بود که به تراس بیش از 400 فوتی منتهی می شد. در داخل 127 ستون مرمری 60 فوتی و مجسمه ای از آرتمیس، الهه یونانی شکار، قرار داشت.

باستان شناسان در مورد اینکه آیا این بنا سقفی در فضای باز داشت یا با کاشی های چوبی روی آن قرار داشت، اختلاف نظر دارند. معبد تا حد زیادی توسط استروگوت‌ها در سال 262 پس از میلاد ویران شد و تا سال 1860 بود که باستان‌شناسان اولین ویرانه‌های ستون‌های معبد را در پایین رودخانه کایستر حفر کردند.

مقبره در هالیکارناسوس

پنجمین عجایب هفتگانه جهان، مقبره هالیکارناسوس که در جنوب شرقی ترکیه کنونی قرار دارد، آرامگاهی بود که آرتمیسیا برای شوهرش، ماوسولوس، پادشاه کارنیا در آسیای صغیر، پس از مرگش در سال 353 قبل از میلاد ساخته بود.

ماوسولوس همچنین برادر آرتمیسیا بود و طبق افسانه، او از مرگ او چنان غمگین شد که خاکستر او را با آب مخلوط کرد و علاوه بر دستور ساخت مقبره، آنها را نوشید. این مقبره عظیم به طور کامل از سنگ مرمر سفید ساخته شده بود و تصور می شود که ارتفاع آن حدود 135 فوت بوده است.

طراحی پیچیده ساختمان، متشکل از سه لایه مستطیل شکل، ممکن است تلاشی برای آشتی دادن سبک‌های معماری لیسیایی، یونانی و مصری باشد.

لایه اول یک پایه پلکانی 60 فوتی بود و به دنبال آن یک لایه میانی از 36 ستون یونی و یک سقف پلکانی هرمی شکل بود.در بالای پشت بام مقبره قرار داشت که با کار چهار مجسمه‌ساز تزئین شده بود و ارابه‌ای چهار اسبی با سنگ مرمر 20 فوتی به تصویر کشیده شده بود.

این مقبره در زلزله قرن سیزدهم تا حد زیادی ویران شد و بقایای آن بعدها در استحکام بخشی یک قلعه مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1846، تکه‌هایی از مقبره از قلعه استخراج شد و اکنون به همراه سایر آثار از سایت هالیکارناسوس در موزه بریتانیا لندن نگهداری می‌شود.

غول رودس یونان

ششمین عجایب هفتگانه جهان، کلوسوس رودس یک مجسمه برنزی عظیم از خدای خورشید هلیوس بود که توسط رودیان در طول 12 سال در قرن سوم قبل از میلاد ساخته شد. این شهر در اوایل قرن چهارم قبل از میلاد هدف محاصره مقدونی قرار گرفت. و طبق افسانه، رودی ها ابزار و تجهیزات به جا مانده از مقدونی ها را برای پرداخت هزینه کلوسوس فروختند.

این مجسمه که توسط مجسمه ساز Chares طراحی شده بود، در ارتفاع 100 فوتی، بلندترین مجسمه جهان باستان بود. در حدود سال 280 قبل از میلاد تکمیل شد. و شصت سال برپا بود تا اینکه در یک زلزله واژگون شد. هرگز بازسازی نشد.

صدها سال بعد، اعراب به رودز حمله کردند و بقایای مجسمه را به عنوان آهن قراضه فروختند. به همین دلیل، باستان شناسان اطلاعات زیادی در مورد مکان دقیق مجسمه یا شکل ظاهری آن ندارند. بیشتر بر این باورند که این تصویر خدای خورشید را برهنه ایستاده در حالی که با یک دستش مشعل را بلند کرده و با دست دیگر نیزه ای را گرفته است به تصویر کشیده شده است.

زمانی اعتقاد بر این بود که مجسمه با یک پا در هر طرف بندر ایستاده است، اما اکثر محققان اکنون توافق دارند که پاهای مجسمه به احتمال زیاد نزدیک به هم ساخته شده اند تا وزن بسیار زیاد آن را تحمل کنند.

فانوس دریایی اسکندریه

آخرین عجایب هفتگانه جهان، فانوس اسکندریه در جزیره کوچکی به نام فاروس در نزدیکی شهر اسکندریه قرار داشت. توسط معمار یونانی سوستراتوس طراحی شد و در حدود 270 قبل از میلاد تکمیل شد.

در زمان سلطنت بطلمیوس دوم، فانوس دریایی به هدایت کشتی‌های رودخانه نیل به داخل و خارج از بندر شلوغ شهر کمک کرد. باستان شناسان سکه های باستانی را یافته اند که فانوس دریایی بر روی آنها تصویر شده است و از آنها به این نتیجه رسیده اند که این سازه دارای سه طبقه است: یک سطح مربع در پایین، یک سطح هشت ضلعی در وسط و یک صفحه استوانه ای شکل.

بالای آن مجسمه ای 16 فوتی قرار داشت که به احتمال زیاد بطلمیوس دوم یا اسکندر مقدونی، که این شهر به نام او نامگذاری شده بود، قرار داشت.

اگرچه برآوردها از ارتفاع فانوس دریایی از 200 تا 600 فوت متغیر است. اکثر محققان مدرن بر این باورند که ارتفاع آن حدود 380 فوت بوده است. این فانوس دریایی به تدریج طی یک رشته زمین لرزه از سال 956 تا 1323 ویران شد. برخی از بقایای آن از آن زمان در کف رود نیل کشف شده است.

7 عجایب جدید جهان

در سال 2007، بنیاد 7 عجایب جدید مسابقه ای را برای نامگذاری “7 عجایب جدید جهان” برگزار کرد.

ده ها میلیون نفر به سایت های میراث جهانی یونسکو رای دادند که در این فهرست قرار گرفتند. آنها چهار قاره را در بر می گیرند و سالانه هزاران گردشگر را به خود جذب می کنند. آن ها هستند:

دیوار بزرگ چین (ساخت 220 قبل از میلاد تا 1644 بعد از میلاد)

تاج محل، هند (ساخت 1632-1648 پس از میلاد)

پترا، اردن (ساخت قرن 4 قبل از میلاد – قرن دوم پس از میلاد)

کولوسئوم در رم، ایتالیا (ساخت 72-82 پس از میلاد)

مجسمه مسیح نجات دهنده، ریودوژانیرو، برزیل (ساخت 1926-1931)

چیچن ایتزا، مکزیک (ساخت قرن 5-13 پس از میلاد)

ماچو پیچو، پرو (ساخت اواسط قرن 15 پس از میلاد)

منبع: www.history.com